Wydziedziczenie i uznanie za niegodnego dziedziczenia różnią się pod względem procedury i skutków prawnych.
Wydziedziczenie to jednostronna decyzja spadkodawcy, wyrażona w testamencie, polegająca na pozbawieniu określonego spadkobiercy prawa do zachowku. Aby było skuteczne, musi być dokonane z podaniem konkretnej przyczyny przewidzianej w przepisach prawa. Z kolei uznanie za niegodnego dziedziczenia to procedura sądowa, inicjowana po śmierci spadkodawcy, mająca na celu wyłączenie spadkobiercy z dziedziczenia z powodu jego nagannego zachowania wobec spadkodawcy. Skutkiem uznania za niegodnego jest traktowanie spadkobiercy tak, jakby nie dożył otwarcia spadku, co oznacza utratę wszelkich praw do spadku, w tym prawa do zachowku. Ze względu na złożoność obu instytucji, warto skorzystać z pomocy prawnika specjalizującego się w prawie spadkowym.
Niegodność dziedziczenia to instytucja prawna wyłączająca spadkobiercę od dziedziczenia.
więcejPrzesłanki niegodności dziedziczenia są ściśle określone w Kodeksie cywilnym.
więcejZ żądaniem uznania za niegodnego może wystąpić każda osoba mająca w tym interes.
więcejPozew o niegodność dziedziczenia należy złożyć w określonym terminie.
więcejUznanie za niegodnego dziedziczenia wyłącza spadkobiercę z dziedziczenia.
więcejPrzebaczenie spadkodawcy może uniemożliwić uznanie spadkobiercy za niegodnego.
więcejUznanie za niegodnego dziedziczenia wpływa na prawo do zachowku.
więcejUznanie za niegodnego dziedziczenia może dotyczyć również zapisobierców.
więcejUznanie za niegodnego dziedziczenia jest decyzją sądu, która może być zmieniona w określonych sytuacjach.
więcej